Vriesbloemen

Ik droom van lief gevonden worden

terwijl jij vast de bladzijde keert

voel rillend de tocht van het omslaan

denk innige woorden je gebaren teer.

Jij staart naar ondoorzichtige plekken

waar te ontginnen akkers verre van

behaaglijk gras dat deinend kreunt

op vlagen van wind als wulpse lakens

enkel verdord en doodstil liggen.

Je bent jouw eigen stilleven

draait je om en ... spreekt?!

Vriesbloemen op je netvlies.

Woorden nemen een aanloop

lichten jouw stiekeme sluier

slaan en keren een stuk uit de tijd.

>

<