Wind van over alle wegen

houdt schijnbaar zonder reden

zijn adem in. Als op één teken

verroert geen tak wolk spriet nog iets.

Verstrekkende stilte. Landschap uit evenwicht.

Dan herneemt voorzichtig leven zich

-oorverdovend- en schetst wind zijn tocht

weer in die kruin en lucht in gras.

Uitgewist dit kort moment maar opgetekend in de bast

-een boom houdt alle rimpelingen

aan haar oppervlak heel diep van binnen vast-

in één van haar vele ringen zichtbaar straks.

Voor T. Deinum

>

<