In memoriam

Ogenschijnlijk doelloze

Lantarenpalen

slingeren onwerkelijk

door 't gitzwarte landschap.

Losgeslagen rouwranden

als wrakhout na een tsunami.

Verder niets vanuit mijn raam

dat iets verraadt van wat er in Parijs

uit Godesnaam is weggevaagd.

Waar is nog plek om ongestoord

vrijuit en ongehoord

te spotten van repliek te dienen

te scheppen vloeken en te grienen

tot het uiterste je binnenste buitenste -

zonder neer te zitten in bange haat

en de roep en vorm te vinden

om dat geweld die pijn te keren

dat gemis aan respect te transformeren?

>

<