Ode aan Sintiromarus 2016

Beeld: 

Man met doek om hoofd

staat naast de mast kijkt uit

over woeste baren.

Andor met zijn geliefde

contrabas begeleidt zweept

op en drijft even makkelijk

getokkeld als gestreken

het schip dat Sintiromarus heet.

Zij aan zij met zijn geliefde

primas Blichta.

Zij klampt zich vast

vol overgave

met vastberaden blik 

klimt in haar snaren

bespeelt de golven en het tij

met haar streken meesterlijk.

Zij is de vlag floreert in wind

door Stanislav's saxen aangeblazen.

Zijn zingen maakt het soms

een moment windstil.

Ongezoete suiker voor de ziel.

Zijn virtuositeit klarinettert

even adembenemend als hun snaren

in duellen fonkelend uitdagend.

Bokkie is als helder water.

Goochelaar met sokjes op stokjes

tinkelbel op het cimbaal.

Deze werveling en constellatie

maakt onomwonden hartstocht vrij.

Gestemd door de muziek versmelten wij

in Hora en Csàrdàs.. worden compleet:

Met licht en schaduw één!